Ouers moet met kinders praat oor seks

The sex talk is never easy. It's not comfortable for anyone involved — parents are afraid of it, children are mortified by it — which is probably why the talk so often comes after the fact. In the latest study on parent-child talks about sex and sexuality, researchers found that more than 40% of adolescents had had intercourse before talking to their parents about safe sex, birth control or sexually transmitted diseases.

That trend is troublesome, say experts, since teens who talk to their parents about sex are more likely to delay their first sexual encounter and to practice safe sex when they do become sexually active. And, ironically, despite their apparent dread, kids really want to learn about sex from their parents, according to study after study on the topic.(See pictures of teenagers in America.)

"The results didn't surprise me," says Dr. Mark Schuster, one of the authors of the new study, published in Pediatrics, and chief of general pediatrics at Children's Hospital Boston. "But there's something about having actual data that serves as a wake-up call to parents who are not talking to their kids about very important issues until later than we think would be best."

The study involved 141 families enrolled in the Talking Parents, Healthy Teens program, organized by the University of California Los Angeles/Rand Center for Adolescent Health Promotion and overseen by Schuster. Parents and their children, aged 13 to 17, responded to questions about 24 issues regarding sex and sexuality, including how women become pregnant, body changes that occur during puberty, how to use condoms and birth control, as well as issues around homosexuality.(See the top 10 teen idols.)

Researchers asked both parents and their children, separately, when they had first discussed each topic, and compared that information to teens' self-reports about their engagement in three specific categories of sexual behavior — hand-holding or kissing; genital touching or oral sex; and intercourse. Families were surveyed four times, once at the beginning of the study, then again at three, six and 12 months.

By the end of the study, more than half of the parents reported that they had not discussed 14 of the 24 sex-related topics by the time their adolescents had begun genital touching or oral sex with partners. Forty-two percent of girls reported that they had not discussed the effectiveness of birth control and 40% admitted they had not talked with their parents about how to refuse sex before engaging in genital touching. Nearly 70% of boys said they had not discussed how to use a condom or other birth-control methods with their parents before having intercourse. Yet only half of the boys' parents, by contrast, said they had not discussed condom use or birth control with their sons.(See pictures of the evolution of the college dorm.)

That difference highlights a primary problem in the parent-child dialogue about sex. "A lot of parents think they had a conversation, and the kids don't remember it at all," says Dr. Karen Soren, director of adolescent medicine at New York Presbyterian Morgan Stanley Children's Hospital. "Parents sometimes say things more vaguely because they are uncomfortable and they think they've addressed something, but the kids don't hear the topic at all."

It's incredibly difficult to broach the topic of sex, admits Soren, who has three children of her own. "Your kids look at you like you're crazy, and you feel like you want to run," she says. "But it's important because we know good parent-child interaction gives kids better resiliency later on in life."

As the latest study shows, parental talks about sex and sexuality need to occur much earlier than they do, but that doesn't necessarily mean that parents have only one shot at getting it right. To make things easier, and to take some of the pressure off the situation, say experts, parents should think about sex talks as an ongoing dialogue, rather than one uncomfortable discussion that they must cross off their list. And they should keep in mind that they've probably internalized the same discomfort and avoidance that their own parents displayed in talking about sex — but sex talks needn't be so fraught. Experts also say that parents should discuss certain issues with their children at age-appropriate times, and that the discussion should evolve as children mature. "A 12-year-old will look at sex very differently than a 15- or an 18-year-old," says Soren. "For kids between 10 and 13, the idea of sex grosses them out. So you're probably not going to tell a 13-year-old necessarily all about different methods of birth control."

Instead, the conversations should focus on what the child is capable of absorbing, and what the child asks about. Parents should also take advantage of every excuse to broach the difficult subject — a mention of sex or sexuality on a TV show, a pregnancy in the family, sex-education classes in school or a visit to the doctor around the time of puberty. "If you just get over the hurdle of starting, then once the conversation gets going, you often find it's easier than expected," says Schuster. "So use any excuse you want, but just get over the initial hurdle and start talking to your kids, because it's really important."

Read more: http://www.time.com/time/health/article/0,8599,1945759,00.html#ixzz0Z2mzpPYL

Keur die NG Kerk saamwoon goed?

Vir twee agtereenvolgende Sondae berig die Rapport dat die NG Kerk dit oorweeg om saamwoon van paartjies goed te praat.

Hieroor wil ek net die volgende opmerkings maak:

• Die NG Kerk het nog by geen amptelike vergadering van die kerk só ’n besluit geneem nie.
• Die NG Kerk se standpunt is baie duidelik dat slegs ’n verbintenis tussen een man en een vrou as ’n huwelik beskou kan word.
• Wat wel waar is, is dat daar ’n gesprek binne die kerk gevoer word oor wanneer hierdie verbintenis nou eintlik ’n huwelik is. Is die huwelik eers amptelik as dit binne die ordereëlings/wetgewing van die staat plaasgevind het of is ’n verbintenis wat ‘n paartjie binne ’n bepaalde geloofsgemeenskap gemaak het, ook ’n huwelik? Die kerk kry nogal baie sulke versoeke van veral weduwees wat weer wil trou, maar indien hulle weer trou volgens die wetlike vereistes van die staat, verloor hulle bepaalde voordele van hulle pensioenskema agv diskriminerende ordereëlings van pensioenskemas. So is daar nog baie ander voorbeelde ook.
• Die verslag is nog bloot ’n ondersoek wat met aanbevelings na die volgende algemene sinode van die NG Kerk moet kom. So ’n ondersoek is noodsaaklik en uiters nodig. Soos dit met alle verslae binne die kerk werk, sal sinodes, moderature, ringe en kerkrade geleentheid kry om daarop te reageer. Dit is ’n deursigtige proses.
• Bid en dink asb geloofsonderskeidend saam met ons binne die riglyne van God se Woord en die leiding van die Heilige Gees.

Wat het ons geleer het die afgelope paar jaar

Ons as kerk het die afgelope paar jaar die volgende dinge agtergekom wat besig is om te gebeur.

1. Ons verstaan van kerk het geskyf van wie is die kerk na wie is God. Dit gaan nie oor ons as kerk nie, maar oor wat God besig om te doen.

2. Van idees oor God na die pad wat ons saam met God loop.

3. Ons besef dat ons as kerk beweeg het van ‘n plek van mag na ‘n plek van broosheid.

4. Ons het wegbeweeg na ‘n soeke van God in die buitegewonde na ‘n God wat ‘n werklikheid is in die alledaagse.

5. Ons het wegbeweeg van ‘n plek van waar ons alles weet na ‘n plek waar ons bely dat ons God volg, bereid om alles te verander wat ons dink is seker is.

Ons besef dat ons as gelowiges nie net individualisties kan funksioneer nie, maar dat ons deel is van die liggaam van Christus. Die liggaam dan nie net noodwendig die NG Kerk nie, maar die hele kerk van God oor kerkgrense heen.

Kerkwees?

Louis het die volgende boodskap, video en artikel vir ons aangestuur. Ek dink dit is baie relevant en sal graag julle opinie hieroor wil hoor.

Onderstaande het my laat begin dink oor waaroor gaan kerk werklik. Luister gerus na die liedjie van Blackie Swart, kerkstraat. Hier is 'n groot uitdaging vir ons en ek glo dat dit julle as leeraars verseker ver buite julle 'comfort zones' gaan vat. Maar wat gaan ons doen en waar gaan ons begin en hoe gaan ons dit doen? Hierdie is 'n aanklag teen ons as kerk wat nie gaan verdwyn nie en ons behoort spoedig daaraan aandag te gee.

Ek bid vir julle as geestelike leiers en vra dat Vader julle sal seën en julle grondgebied sal uitbrei en julle sal weerhou van die aanslae van die bose.

Seënwense

Louis Smit

Raak Geluister op Youtube

YouTube - Blackie Swart - Kerkstraat (kliek op foto om te luister)

Raak Gelees in Beeld

Bron: Beeld - ‘Wat sou Jesus gedoen het?’ - 2009-09-29 23:09

Die onderstaande artikel van Ds. Strydom, direkteur van ECHO Jeugontwikkeling, 'n organisasie wat uitreik na jongmense in nood in die Mootgebied, is in Beeld gepubliseer. Hy is ook deeltyds betrokke by die NG gemeente Villieria.

Wêreldwyd is kerke groot eiendomsbesitters. Dis ook in Suid-Afrika die geval. Ds. Jaco Strydom meen kerke moet hul goed verkoop en aan die armes gee.
Biskop Paul Verryn van die Metodistekerk het nou die dag by ’n konferensie oor teologie in Johannesburg gesê dat die kerk in Suid-Afrika waarskynlik net soveel eiendom soos die staat besit en bygevoeg: “And we all know what Jesus would have done with that!”
Die laaste tyd het ek aan ’n hele paar kerk-ooms gevra waarom dit nodig is dat gemeentes sulke groot bedrae geld in beleggings moet hê. Hul antwoord was dat dit sekuriteit is vir die moontlike maer jare wat voorlê; ’n belegging in die toekoms van die kerk.
Dit is dalk nie ’n slegte sakebeginsel nie, maar dit is baie swak teologie.
’n Belegging in die voortbestaan van die kerk moet onderskei word van ’n belegging in die voortbestaan van kerkstrukture en kerkgeboue.
As ons Paulus met ’n tydmasjien kon in-beam en aan hom sê dat daardie gebou met die toring ’n kerk is, sou hy ons eenvoudig nie glo nie.
Kerk sonder geboue
Die vroeë kerk het goed gewerk sonder baie van die strukture, geboue en geldelike sekuriteit waaraan ons vandag so vasklou. Hul grootste bates was juis hul mobiliteit en waagmoed.
Ons groot probleem vandag is dat ons te swaar reis en te veilig probeer speel. Te veel bagasie maak ’n mens lomp en stadig. Materiële sekuriteit kan ’n mens dalk baie veilig laat voel, maar dit span dikwels ook jou grense.
In Europa is daar vandag heelwat voorbeelde van “kerke” sonder mense (nie omdat die geld opgeraak het nie...).
Die geboue en strukture is al wat nog staan. As die mense weg is, moet die kerk mos eintlik ook ophou bestaan? Want die kerk ís mense.
Daar is niks fout met ’n kerk wat ryk is nie, maar wel met een wat ryk bly. Wanneer die kerk met geld, eiendomme en ander gawes geseën word en selfsugtig daarmee werk, is daar fout.
Baie gemeentes het miljoene
Jy lees dalk nou hier en verstaan glad nie waarom ek so tekere gaan nie. Min mense weet dit, maar baie gemeentes het behalwe vir ’n klomp
eiendomme letterlik miljoene rande in die een of ander belegging (ek het onlangs weer gehoor van drie gemeentes met beleggings van tussen R2 miljoen en R6 miljoen elk).
Ek is seker dat baie finansiële voorsitters se bloed kook omdat dit hier uitgelap word – min dinge is heiliger in die kerk as geld.
Gaan vra ’n bietjie aan jou dominee hoe groot is jul gemeente se finansiële beleggings en hou sy reaksie dop (natuurlik is daar ook vandag baie gemeentes wat geldelik swaar trek - wat dit nog erger maak dat sekere gemeentes met miljoene rande in ekstra geld sit en hulself net verder verryk).
Voorstelle vir ryk gemeentes
Hier is ’n paar praktiese voorstelle vir ryk gemeentes:

• Verkoop jou goed en gee die geld aan die armes. Dalk kan gemeentes en sinodes lidmate wys hoe!
• As dit te veel gevra is, belê dan eerder jou gemeente se geld in eiendomme. Rig dit in as laekoste-behuisingsprojekte (of gratis behuisingsprojekte?) eerder as om dit in die bank of geldmark te sit waar dit niks te doen het met die kerk se kernsaak nie. Let wel, die idee is nie om geld te maak uit mense in nood nie.
• Neem ’n besluit om meer as 50% van die gemeente se inkomste buite die gemeente te bestee.
• Kry die armste mense in die gemeente om in die finansiële kommissie te dien.
• Vat die eiendomskommissie op ’n uitreik. Laat hulle byvoorbeeld een aand saam met die straatkinders buite of in ’n skuiling vir haweloses slaap.
• Gee aan elke gemeentelid ’n afskrif van al die gemeente se finansiële state (en beleggings!) - en skryf boaan: “Ek was honger en julle het my iets gegee om te eet, dors en julle het my iets gegee om te drink, ’n vreemdeling en julle het my gehuisves.”
• Moedig gemeentelede aan om hul geld sommer regstreeks aan die armes te gee – en nie via die kerkstrukture nie.

Bring hoop
Die bring van hoop is die kerk se kernsaak.
’n Mens kan baie diep teologies daaroor raak, maar die vraag is nie soseer hoe ons daaroor praat nie, maar eerder wat ons doen met wat ons het.
Die verhaal word vertel van ’n man wat ’n masjien ontwerp het wat teen ’n ongelooflike spoed ghries kon vervaardig.
“Waar is al die ghries?” vra ’n joernalis by die bekendstelling van die nuwe masjien. Die ingenieur antwoord rooi in die gesig dat die masjien, weens al die wrywing en hoë temperatuur waarteen hy moet werk, al die ghries wat hy kan vervaardig self weer nodig het om net aan die gang te bly.
Dit is ook die storie van baie kerke vandag. Die kerk se geboue, administrasie, strukture en vergaderings gebruik dikwels so geweldig baie energie, geld en mannekrag dat daar maar min oorbly vir die uiteindelike doel waarvoor dit alles aanvanklik veronderstel was om te gaan - en dan word dit wat wel oorbly in die bank gebêre?!
Daar word die laaste tyd baie gepraat oor die morele verval in ons land, gewoonlik met verwysing na ’n toename in seksuele losbandigheid,
alkoholmisbruik en bedrog.
Sondes van kerkmense
Vir my is een van die grootste morele krisisse van ons tyd nie soseer die sondes van die tradisionele “sondaars” nie, maar die sondes van kerkmense. As jy gemaklik kerk hou met ’n paar miljoen rand veilig in die bank (en ’n boodskap van liefde verkondig!) terwyl daar grootskaalse werkloosheid en armoede oral om jou is, is dit ’n saak van reuse-immoraliteit.
Vandag word ons vir die eerste keer werklik gekonfronteer met die besef dat te veel rykdom ’n groter bedreiging inhou vir onder meer die ekologie as te veel armoede.
’n Klomp groen wetenskaplikes het somme gemaak en besef dat dit nie in die eerste plek die verskriklike armoede en ekonomiese verval is wat die welsyn van die wêreld bedreig nie, maar eerder die moontlikheid van grootskaalse ekonomiese vooruitgang. Ontwikkeling in veral lande soos Indië en China dreig om op ’n ekologiese ramp af te stuur.
Miskien is dit ook tyd om ’n bietjie eerlik in die spieël te kyk na die effek van rykdom op die kerk.
Dalk is een van die grootste uitdagings van die kerk vandag nie net om uit te reik na die armes nie, maar om arm te wees saam met die armes. Miskien is die koste te groot?
’n Kerk wat veiligheid vir haar voortbestaan in finansiële beleggings vind, is ’n ongelowige kerk.
’n Kerk wat miljoene rande belê en elke dag verby mense in nood ry, is ’n liefdelose kerk.
“Wie aardse besittings het en sy broer sien gebrek ly, maar geen gevoel vir hom het nie - hoe kan die liefde van God in hom wees?” (1 Johannes 3:17).
’n Beter belegging in die voortbestaan van die kerk is ’n belegging van hoop in die lewens van mense in nood.
(Ds. Strydom is direkteur van ECHO Jeugontwikkeling, 'n organisasie wat uitreik na jongmense in nood in die Mootgebied. Hy is ook deeltyds betrokke by die NG gemeente Villieria.)
Bron: Beeld - ‘Wat sou Jesus gedoen het?’ - 2009-09-29 23:09

Dankie Louis dat jy hierdie artikel op ons tafel sit.

Hebreërs: Ons nuwe reeks

Ons begin Sondag 8 November met ons nuwe reeks uit Hebreërs. Lees solank die boek Hebreërs drie of vier keer deur. Die boodskap vir ons as kerk is vandag net so relevant. Om jou lus te maak hier is 'n uitreksel van Thomas Long

Thomas Long:

The Preacher is not preaching into a vacuum; he is addressing a real and urgent pastoral problem, one that seems astonishingly contemporary. His congregation is exhausted. They are tired – tired of serving the world, tired of worship, tired of Christian education, tired of being peculiar and whispered about in society, tired of the spiritual struggle, tired of trying to keep their prayer life going, tired even of Jesus. Their hands droop and their knees are weak (12:12), attendance is down at church (10:25), and they are losing confidence. The threat to this congregation is not that they are charging off in the wrong direction; they do not have enough energy to charge off anywhere. The threat here is that, worn down and worn out, they will drop their end of the rope and drift away. Tired of walking the walk, many of them are considering taking a walk, leaving the community and falling away from the faith.

We recognize the problem, of course, but the Preacher’s response may astound us. What is most striking about Hebrews is that the Preacher, faced with the pastoral problem of spiritual weariness, is bold enough, maybe brash enough, to think that christology and preaching are the answers. The Preacher does not appeal to group dynamics, conflict management techniques, reorganization of the mission structures, or snappy worship services. Rather, he preaches – preaches to the congregation in complex theological terms about the nature and meaning of Jesus Christ.

Suurstof maskers vir ouers

Het jy al ooit in die vliegtuig gesit en luister na die lugwaardin wat vir jou al die reels deergee voor opstyg? Dit is alles sulke voor die hand liggende dinge wat hulle vir jou sê, jy sien hoe knik koppe inskiklik en dan ewe skielik is dit asof die helfte van die koppe stywe nekke gekry het. Wat het sy nou kwyt geraak?

Kliek hier om die video te sien

In haar pragtige “matter of fact” stem het sy gesê: “In die geval van ’n noodgeval sal die suurstof masker vanself uitval. Met ’n skerp plug trek die masker na jou gesig en plaas dit oor jou neus en mond. Vir volwassenes maak eers seker dat jou masker veilig op is voordat jy probeer om jou kind of ander kinders te help”

Met ’n glimlag op my gesig en ’n stywe nek dink ek. “IS JY MAL!?” In ’n noodgeval gaan ek eerste sorg dat my kind suurstof het. En jy moet versigtig wees as jy naby my kind sit want ek sit sommer jou masker ook vir hom op!

Al die ander persone wat die stywe nek sindroom ontwikkel het is ook ouers. Vir ’n ouer kom dit redelik natuurlik dat jy jouself sal prysgee net solank een van jou kindertjies nie iets oorkom nie. Dit is juis hierdie natuurlike instink wat maak dat ons kinders gevaar loop om soms seer kry. In die geval van ’n vliegtuig noodgeval as die ouer nie dadelik hulle eie suurstofmasker opsit nie, kan hulle bewussyn verloor terwyl hulle probeer om hulle kinders te help. Dan kan die kind en ouer doodgaan. Indien die ouer eers hulle eie masker opsit sal hulle beheer kan neem van die situasie en hulle kinders kan help.

Dit gebeur baie keer dan dat ons so besig is om seker te maak dat ons kinders alles het wat hulle nodig het dat ons nie meer na onsself kyk nie. Ouers en veral enkel ouers wat opoffer en opoffer en opoffer totdat hulle geestelike en emosionele suurstof klaar is. Dat hulle naderhand ingee en nie meer hulp kan wees vir hulle kinders nie.

Talle male as ons betrokke raak by gesinne of dit nou enkel-ouer gesinne is of gesinne met twee ouers waar dit regtig sleg en moeilik gaan met die kinders, kom ons agter dit gaan net so sleg en moeilik met die ouers. Almal goeie mense, maar stukkende mense! Baie keer kan ons nie regtig met die kind ’n sinvolle pad begin stap voordat ons die ouer\ouers se situasie aanspreek nie. Ons moet die ouer\ouers eers help om hulle suurstofmasker op te sit voordat ons by die kind kan uitkom.

Heel dikwels gebeur dit op die heel eenvoudigste vlak eerste. Ouer\ouers wat eenvoudig emosioneel, geestelik en fisies uitgeput is. Veral enkel-ouers kry hier baie swaar omdat hulle ALLES moet doen en daar nie ek-tyd is nie kom hulle partymaal net op ’n plek waar hulle leeg is. Om nou in terapie met hulle weg te val terwyl die emosionele kapassiteit nie daar is nie, is nie net onproduktief nie, maar eenvoudig wreed.

Daarom is die belangrikste ding wat jy in so 'n situasie kan doen om te bid. Om liefde te gee en soms die groot geestelike ding te doen om te baby-sit op gereelde basis sodat hierdie ouers\s net kan volmaak.

Ons gaan ook by die Helderhoekie een keer 'n week 'n enkel-ouer asemskep hou. 'n Geleentheid waar enkel ouers saam kan ontspan, kuier en sommer net fliek terwyl hulle kinders kans kry om lekker te speel en te ontspan. Daar gaan ook 'n lekker saambraai en saam eet geleentheid wees.

Indien jy graag betrokke wil raak by hierdie tipe bediening skakel gerus vir Paul Barnard

Hoe kan ons ouers help wat sukkel, wat oorlaai is. Het jy enige voorstelle?

Bike-brekvis Nommer 2

Dankie vir die wat saam was op ons eerste bike-brekvis en al die kommentaar wat ek van julle terug ontvang het. Dit het vir my net so ongelooflik baie beteken. Vir die wat dit gemis het ek is jammer vir julle, maar daar is ‘n groot aanvraag vir die volgende bike-brekvis. Een van CMAsa (Christian Motorcycle assos) se leiers gaan heel moontlik ook saam met ons die geleentheid meemaak. Ons kyk om hierdie keer bietjie meer binneland toe te ry. Nader aan die tyd sal ons die bestemming bekend maak. Indien jy enige voorstelle het is jy welkom om my te laat weet. Laat weet ook indien jy weer saamgaan dit sal ons help om seker te maak dat ons genoeg plek bespreek. Jy is ook welkom om al jou vriende te nooi.

Ons gaan soos die vorige keer weer kyk om om te stop en die diens te hou en dan van daar die laaste skof te ry en iewers te eet.

Hierdie keer wil ons die schooters en kleiner fietse kans gee om dit eerste gedeelte tot en met die diens mee te maak. Hulle gaan dus reeds 7:30 by die kerk vetrek en ons dan kry by die venue waar die diens gaan wees. Ons gaan soos die vorige keer 08:00 by die kerk vetrek. Ek sien nogal uit na die rit want dit is die dag wat ek die groot VEERTIG word, 22 November.

Hoop om julle daar te sien

Groete

Paul

Hier is Sondag se dienste. Gee asb vir ons terugvoer.

Klassieke diens Danie Moller: http://www.hgf.co.za/preke/59-klassiek/161-dissipelskap

Informele diens Danie Moller: http://www.hgf.co.za/preke/60-informeel/162-dissipelskap

Aanddiens Paul Barnard: http://www.hgf.co.za/preke/53-aanddienste/143-dissipelskap

Sondag het ons die 13 diens in die reeks oor Dissipelskap beleef. Hier is die link na die dienste. Gee asb vir ons kommentaar. Wat uit hierdie gedeeltes het jou getref. In watter mate beleef julle maskers in ons gemeenskap\gemeente by jouself? Wat kan ons doen om ons maskers af te haal?

Informele diens: http://www.hgf.co.za/preke/60-informeel/162-dissipelskap

Aanddiens: http://www.hgf.co.za/preke/53-aanddienste/143-dissipelskap

Erediens gesprek 21 Oktober

Ons praat die laaste tyd baie oor die eredienste. Daar is ook baie kommentaar uit verskillende oorde. Ons weet egter dat daar altyd geleentheid vir groei is, en as dit nodig is om dinge heeltemal te verander. Dit is egter vir ons belangrik om op hierdie pad van geloofsonderskeiding saam met soveel gelowiges as moontlik te praat, bid en dink oor die pad van ons eredienste voorentoe. Indien jy 'n behoefte het om iets te deel met ons oor jou gedagtes van die eredienste is die eerste prys vir ons dat jy die geleentheid sal bywoon Woensdag 21 Oktober. Die tweede prys sal wees dat jy deel sal neem aan die gesprek op die blog gedurende die tyd 19:00- Die derde prys sal wees as jy solank jou gedagtes hier met ons deel dan kan ons dit saam vat na die bespreking.

Bid asb saam met ons vir hierdie saak.

Leiers as reisgenote

GESKRYF DEUR FREDERICK MARAIS | 17 OKTOBER 2009
POSTED IN BLOG - PADLANGS MET GEMEENTES

Die beste is seker dat ek hierdie bydrae met ‘n presoonlike verhaal begin. Ek was 16 jaar oud en het teen daardie tyd al vir ‘n geruime tyd ervaar dat ek geroep word vir die bediening. Daar was egter te veel twyfels en onsekerhede wat in my rondgeloop het om positief op die reoping te reageer. In daardie tyd het ons Leraar- ds Fanie Liebenberg- een Sondag oor ‘n teks gepreek en min of meer die volgende gesê: Gemeente ek preek vanoggend oor hierdie teks, maar ek is onseker of ek die teks verstaan, eintlik weet eke k verstaan die teks nie heeltemal nie, maar gaan tog probeer om te vertel wat die teks met my gedoen het.

Hoekom is daar nou weer so ‘n opkoms van ‘n behoefte aan predikante wat soos “ware dominees van ouds” dinge gaan regmaak? (kodetaal vir die kerk vol preek en almal getrou besoek sodat hulle weer meelewende lidmate sal word) In een gemeente het hulle baie moeite gedoen om ‘n profiel vir ‘n Leraar op te stel en toe hulle die beroep moes uitbring- die eerste beste Leraar gekies wat darem lyk asof hy ons gaan bedien soos ‘n dominee van ouds- heel teenstrydig met die profiel wat opgestel is. Jaco Hamman skryf is sy uitstekende boek: When the Steeples Cry leading congregations through loss and change, dat gemeentes wat in tye van groot verandering leef en daarom dikwels verliese ervaar, genieg is om te soek na ‘n “dominant other” met wie hulle in ‘n onderhandeling gaan om om die situasie op ‘n wonderbaarlike manier vir hulle te kom beredder.

Die dominante leier word dan getaak om die gemeente te red van hulle onsekerhede, ongemak en diep ervarings van verliese. Nodeloos om te sê, die dominante leier kan nie namens die gemeente die noodsaaklike rouproses deurloop nie en is daarom uiteindelik gedoem om te misluk. Indien hulle die rol van dominante leier aanvaar- en vir baie van ons is dit ‘n byna onmoontlike veroeking om te weerstaan- weerhou hulle reddingsaksie die gemeente eintlik daarvan om as gemeenskap deur die onseker, pynlike maar helende proses van verliesverwerking te gaan. Ja weerhou hulle die gemeente van 'n dieper en wonderlike pad wat hulle met die Here sou kon loop, as om net mar weer 'n "suksesvolle"gemeente te wees.

Hoeveel keer het ek dit nie al in my werk met gemeentes ervaar dat so ‘n nuwe dominee of leier aanvanklik baie nuwe energie losmaak, die gemeente hoop gee, om dan op ‘n onverklaarbare manier vas te loop in ‘n muur van negatiewe emosie en dikwels irrasionele gedrag. Dan kruisig ‘n gemeente dikwels ‘n Leraar wanneer hyof sy die dinge kom doen waarvoor hulle hom of har beroep het.

Die rede is natuurlik dat die dominante leier nie namens die gemeente deur die pyn van die rouproses kan gaan nie, maar die gemeente moet begelei om self deur die pyn van verlies en rou te werk en so genees te wqrd.

Daarom sê Jaco Hamman terreg moet ons eerder significant others wees. Reisgenote wat saam met die gemeente deur die verliese werk die woestyn van onsekerheid betree om in die woestyn saam ‘n nuwe verstaan van God, onsself, die kerk en die koninkryk te ontvang. Nie probleemoplossers, of orators wat met one-liners die waarheid in mense se kele afdruk terwyl hulle eintlik in diep emosies van rou gedompel is nie. Maar reisgenote wat saam met die gemeente na binne kan reis in die donker kamers van ons onsekerheid, Wat met deernis maar besilstheid nie toelaat dat die reis vervlak in een of ander bedienings pynstiller wat ons weer hoop moet gee nie, maar wat in afhankliheid van die Gees bly glo dat die gemeenskap van die gelowiges deur die Woord en Gees gelei kan word tot ‘n nuwe seflverstaan. Jaco gee ‘n interessante lysie van wat so ‘n reisgenoot leier doen:

‘n Reisgenoot leier in teenstelling met ‘n dominerende leier

• Respekteer die emosies van die geloofsgemeenskap- eerder as om te fokus op wat hulle behoort te dink
• Beskik oom nuuskierige kreatiwiteit- eerder as om ‘n ekspert kommunikator te wees
• Leer van en met ander- eerder as om hulle te leer
• Stap langs mense- eerder as voor hulle
• Ontdek die gawe van heilige stilte- eerder as om die stilte vul met ‘n eindelose gekwetter van woorde
• Getuig in respek van die stryd van ander- eerder as om net oor hulle eie ervarings te praat
• Respekteer onsekerheid en wanorde- eerder as om oplossings te soek

As ek reg onthou het die gemeente nie veel van Fanie se preek gedink nie- hoe kan ‘n dominee dan onseker wees? Maar 35 jaar later is hier iemand wat vanaand skryf en nie die preek onthou nie, maar die leier wat ‘n reisgenoot was op die regte oomblik op die regte tyd en so my lewe onherroeplik verander het. Wat my laat dink dat dominerende leierskap meestal vir ons as leiers in die kerk ‘n versoeking is en nie ‘n roeping nie. Immers dit is hoe ek toenemend die man van Nasaret verstaan.

Op daardie oomblik het ek geweet- dit kan ek doen, so kan ek predikant wees, en het ek bewend maar oortuig my ouers ingelig van my besluit. Ek het vir lank hiervan vergeet totdat ek ontlangs met ‘n reeks gemeentes te doen gehad het wat op soek is na leraars wat alles weet en dinge weer kan regmaak. Ek het in my gesprekke met die leraars agterkom dat hulle ook maar eintlik net eerlik die evangelie wil bring en leef soos wat hulle te ken en beleef, maar nie toegelaat word om so saam met die gemeente op reis te wees nie- of so ervaar hulle dit altans.

Eredienste 2009-10-11 Dissipels bid met volharding

Ek het net weer opnuut besef hoe bevoorreg ek is om deel uit te kan maak van 'n gemeente waar mense vir mekaar lief is. Hier is die link na die verskillende dienste van Sondag. Gee asb vir ons terugvoer.

Informele diens http://www.hgf.co.za/preke/60-informeel/162-dissipelskap

Klassieke diens http://www.hgf.co.za/preke/59-klassiek/161-dissipelskap

Aanddiens http://www.hgf.co.za/preke/53-aanddienste/143-dissipelskap

Ek wil ook van hierdie geleentheid gebruik maak om vir jou te bid.

"Here dankie dat ons die voorreg het om U te mag leer ken. Help ons dat ons iets sal begryp van U liefde vir ons. Hulp ons dat U passie en liefde ons bewus sal maak van mense wat stukkend en verlore is. Heilige Gees kom skep in ons die intense begeerte om U te ken"

Musiek

“If Bach continues to play that way, the organ will be ruined in 2 years or most of the congregation will be deaf” Employers of J.S. Bach

Some complaining members of the Arnstadt Council, Bach's employers, as quoted in Ian Croften and Donald Fraser, A Dictionary of Musical Quotations (New York: Schirmer Books, 1985), 11.

Ons gemeente is gelukkig dat ons 'n toegewyde span het wat ons begelei. Wat is jou behoeftes as dit kom by lofprysing en aanbidding? Watter liedere help jou om in God se teenwoordigheid te kom en wat verhinder jou. Hoe kan ons as gemeente groei in ons aanbidding?

Eredienste nou beskikbaar op die webwerf

Ons het ons eerste poging Sondag aand gehad om die dienste beskikbaar te stel op ons webwerf. Luister gerus daarna en deel jou idees daarvan. Kyk gerus ook na die familiebediening webwerf. http://www.hgf.co.za/preke/53-aanddienste/143-dissipelskap

Passie en God

Passie: ’n Jongmens bestaan uit Passie!

Passion – the state of loving something enough to suffer for it – is what puts the crucified Christ at the centre of our work with young people, and therefore is what makes our work ministry and not something else.

Een ding wat in die middel staan van die kerk sowel as die jongmense is passie. Die begeerte om iets so lief te hê dat jy bereid is om jou lewe daarvoor af te lê,maar ook dat iemand anders my so lief het. Die taak vir die kerk is om ’n manier te kry om die passie van Jesus Christus en die passie van die jongmense bymekaar uit te bring.

Passion is not about suffering, but about love worthy of suffering. The objection of Christian faith is not to suffer as Christ suffers, but to love as Christ loves…Christian faith lives from the suffering of a great passion, and is itself the passion for life which is prepared for suffering.

Jongmense verstaan passie en die lewe as ’n alles of niks beginsel! Passie het egter altyd sekere vereistes:

1. Passie het altyd ’n liggaam

2. Passie is absoluut noodsaaklik as dit kom by ons identiteit as kerk en mense.

3. Passie dui op ons menslike behoefte aan die bonatuurlike

4. ’n Kurrikulum vir passie in die jeugbediening kan gevind word in die Christen gemeenskap.

Passie het altyd ’n liggaam.

Passion is messy. It does not lend itself to spiritualising our relationship with God or with anybody else, for that matter. Passion is embodied love, and embodied love always responds viscerally, behaviourally, interpersonally.

Mense wat ’n passie vir ’n saak het herken gewoonlik dat daar ’n persoon is wat hierdie saak vir hulle personifiseer, hy/sy word dan ook dikwels die fokus van die saak . Letterlik word hulle die liggaam waarin die passie gedemonstreer word.

Die kerk is dan ook die liggaam wat God gebruik om Sy passie vir die wêreld ’n realiteit te maak. As ons met die jongmense werk moet ons nie vra “wat” nie maar “wie”. Dit gaan nie soseer wat ons met hulle doen nie, maar veel eerder wie Jesus Christus is. Of hulle Jesus Christus in jou lewe kan sien! Dit kan slegs plaasvind as ons wegdoen met program georiënteerde bedienings en beweeg na verhouding georiënteerde bedienings. Jeugbediening wat gekenmerk word deur passie kan beter beskryf word as geïnkarneerde bediening eerder as 'n verhouding bediening vir twee redes.

Almal kan in verhoudinge staan, maar slegs God kan geïnkarneer word. Die meeste van ons het iemand in ons lewens gehad wat “vleis en bene” aan God se liefde vir ons gesit het. Daarom kan ons mense onthou wat ’n indruk op ons lewens gemaak het, ons kan nie noodwendig onthou wat hulle gesê het nie. Dit is omdat God nie deur programme werk nie, maar deur mense. Een van die belangrikste dinge in adolessensie is ’n vriendskap met ’n volwassene wat iets in die jongmense se lewens sien wat hulle nie noodwendig sien nie. Die teenwoordigheid van ’n volwassene waarna ’n jongmens kan opkyk in sy tiener jare is die enkele mees belangrike faktor wat bepaal of hy ’n geloof van sy eie ontwikkel.

Die tweede rede waarom ons eerder nie praat van ’n verhouding bediening nie is dat die doel daarvan nie is om verhoudinge daar te stel nie. Dit is belangrik dat daar verhoudinge is, maar dit is nie hoekom die jeugbediening verhouding georiënteerd is nie. Die bediening is ’n verhouding georiënteerd as gevolg van die jongmense nie, maar as gevolg van wie God is. God is ’n verhouding, Vader, Seun en Heilige Gees. Dit beteken nie dat die leier die inkarnasie van God is nie, hy plaas slegs vleis en bene aan die belewenis van God. Ons is soos Johannes die doper, ons berei slegs die pad voor, maar ons besef duidelik dat Jesus Christus die Here is en nie ons nie.

Die gevolge van passie wat uitgeleef word deur ’n persoon of kerk is dat geloof ’n antwoord is op hierdie passie. Wanneer geloof passie vol is dan doen ons dinge wat ons nie gewoonlik sou doen nie. Passie voel soos lewe en dood vir ’n jongmens. Daarom is dit belangrik dat jongmense Jesus Christus se passie in die kerk beleef.

Passie is absoluut noodsaaklik as dit kom by ons identiteit as kerk en mense.

Elke jongmens het iemand nodig om lief te hê, dit is slegs in hierdie verhoudinge waar hulle identiteit kan bou. ’n Verhouding is ’n plek waar ek terugvoer kry oor wie ek is! Daarom is maats van die eie ouderdom so belangrik, deur hulle kan ek sien wie is ek. Agter elke verhouding staan passie. Die is nie net om te hoort nie, maar die behoefte aan liefde waarvoor ek alles sal gee.

Jongmense kan nie sonder spieëls klaar kom nie, want hulle het gedurig nodig om te sien wie hulle is. Nog belangriker is om te sien wie hulle maats dink hulle is en wie grootmense dink hulle is. Hulle aanvaar hierdie beeld ook baie maklik en maak dit nog meer deel van hulle lewens. As die kerk nie ’n rol speel in die jongmense se lewe nie gaan hulle, hulle identiteit vorm sonder om in ag te neem wie hulle in die oë van God is. Slegs in God se oë is dit moontlik om te sien wie ons werklik is.

In die ontwikkeling van die jongmense is daar veral twee dinge wat noodsaaklik is vir die vorming van hulle identiteit:

Betroubaarheid: Erik Erikson het gesê betroubaarheid is om absoluut eerlik te wees teenoor iets of iemand, die krag om te sterf vir iets. Om van jongmens tot volwassene oor te gaan volgens Erikson is dit noodsaaklik om iemand te ervaar wat eerlik is ten opsigte van die self. Voordat ’n jongmense

· betroubaar kan wees moes iemand eers daar vir hom/haar gewees het. Jy kan dit nie vir iemand leer nie, hulle moet dit aanvaar.

· Dit op sigself is nie genoeg vir jongmense nie, hulle het iets nodig wat bestaan waaraan hulle getrou kan wees. Betroubaarheid gaan dus hand aan hand met ideologie, want dit rig ons tot iets buite onsself. Dit vind hulle in gemeenskappe in wie se lewens daar betekenis is. Die feit dat betroubaarheid nie kan bestaan as iemand dit nie eers teenoor ons geopenbaar het nie word opgevang daarin dat Jesus Christus aan die kruis vir ons gesterf het dat Hy ons so lief het. Die gemeenskap van gelowiges bied die plek waar die ideologie uitgeleef word. Die jongmense is veronderstel om iets van hierdie passie in die geloofs gemeenskap te sien. I

Is ons kerk werklik ’n geloofsgemeenskap waar die jongmense dit kan ervaar?

PASSIE DUI OP ONS MENSLIKE BEHOEFTE AAN DIE BONATUURLIKE

Verandering noodsaak die bonatuurlike.

Unlike drives and instincts, passion points us toward a three-dimensional relationally that represents the core of human identity. We are not only defined in relationship to ourselves and to other people, but we are especially defined by our relationship with a god. Identity cannot exist except in relationship to the transcendent – which means that adolescents in search of identity are really in search of a god, an ideology worthy of their fidelity. We come to terms with our place in the lifecycle and our role in culture and cosmos by coming to grips with the gods in our lives.

So maklik kan ’n jongmens verby die ware God gaan omdat ons nie ons rol vertolk soos God dit van ons vra nie. Passie dryf ons na ’n verhouding wat meer is as bloot maar net ’n menslike verhouding. Jongmense probeer gode soos hulle skoene probeer, hulle laat die skoene agter wat te klein is. Instinktief volg hulle passie. Die vraag is dus nie “glo jy in God nie”, maar “in watter God glo jy?”. Wat is die maatstaf waarmee jongmense meet as dit by ’n god kom? “Did it move me?” Jongmense wil hierdie beweging ervaar, hulle wil iewers heen op pad wees en hoe vinniger hoe beter.

But equally important is being moved existentially: the ecstasy of celebration, the mysteries of orgasm, the deep awe of worship.

Jongmense word emosioneel beweeg deur musiek konserte maar nie deur die kerk nie, daarom is die musiek wêreld vir die jongmense baie belangriker as die kerk se wêreld. Hoeveel keer lees ons in die Bybel dat Jesus Christus passie gehad het vir die mense dat dit Hom emosioneel geraak het. Hoekom is dit afwesig in die kerk?

’n Kurrikulum vir passie in die jeugbediening kan gevind word in die Christen gemeenskap.

Passie in die liggaam van Christus asook in die liggame van jongmense is gegrond in liefde. Passie beïnvloed wat die liggaam doen uit liefde vir ander/Ander. Dit wat die kerk doen as liggaam van God, dui nie net op ons passie nie, maar liefde vir God. Hierdie dinge wat ons doen vorm ’n kurrikulum vir passie, dit is juis hier waar die jongmense die passie van God moet ervaar.

As ons deel word van ’n geloofs gemeenskap en saamdoen ervaar ons iets van hierdie passie en bring dit sin aan ons lewe. Daarom is dit belangrik dat jongmense meedoen, getuig, bid saam sing ens. Dan gebeur dit dat ons jongmense verhoed om aan van hierdie dinge mee te doen as gevolg van doktrine. Of ander het hierdie dinge wat ons doen soos sakramente waar ons juis die passie van God moet beleef, slegs ’n vorm geword wat nie meer regtig inhoud het nie.

’n Ander groot probleem is dat die jeugbediening nie werklik deel uitmaak van die kerk in geheel nie en dan nooit werklik hierdie passie as deel van die kerk ervaar nie.

By ghettoizing youth into age-segregated clubs, youth have been perceived as tangential to the mission of the church rather than as participants in it.

Jongmense kan slegs die vraag “Wie dink julle is EK” antwoord as hulle deel uitmaak van die geloofs gemeenskap, dit help nie dat hulle so betrokke is by ’n jeugbediening dat hulle nooit blootgestel word aan die geloofs gemeenskap nie. ’n Navorsing in Australië het gewys dat jongmense wat by die eredienste maar nie by die sondagskool betrokke is nie in meer gevalle deel van die kerk sal bly as die wat by die sondagskool was, maar nie by die kerk nie.

The church has the potential – and indeed, the mandate – to be a “community of passion” which invites youth into practices, which point to a passionate God. If Christianity is to be a passionate faith, then we have no choice but to take seriously the passions of adolescence which come to us raw and which point us to the one Passion by which human identity is transformed.

Youth ministry enhances the personal growth of individual teenagers, encourages healthy relationships within the church community, and facilitates their growth in faith.

“Bike-Brekvis”

Aan al die gelukkige Christene(Die met motorfietse), op Sondag 18 Oktober gaan ons 'n breakfastrun vanaf ons kerk hou. Ons gaan so 'n bietjie deur die mooi kaap ry. Ons vertrek 08:00 vanaf die parkeer area langs die kerk en gaan die pragtige pad langs die see af ry: Rooi Els, Pringlebaai, Bettiesbaai, Kleinmond tot in Hermanus. Ons gaan op pad na Hermanus by die Harold Porter Nationale Botaniese tuin stop vir ons erediens (dieselfde tema as wat by ons ander eredienste die oggend hanteer word). Ons gaan sommer gemaklik op die grasperke in die tuin sit en so saam ons diens hou in die natuur. Dan is op pad na Hermanus. By Hermanus gaan daar ook geleentheid wees vir saam kuier, eet en walvisse terg. Ons is reeds opgewonde oor die reaksie en die hoeveelheid navrae. As jy jou gesin wil deelmaak is hulle welkom om agter ons aan te ry met motors of ons te kry by die Botaniese tuine en dan weer in Hermanus. Vir die sonder motorfietse Hardley Davidson en ander huur motorfietse uit vir een dag. Kostes is jou eie petrolgeld, en sorg vir jou eie kos. As jy wil saamgaan kontak asb Paul Barnard by 0823749520 of e-pos hom by paul@nghelder.co.za.

Ons wil ‘n motorfietsbedienig groep vir ons gemeente op die been bring wat so 'n geleentheid ten minste een maal per kwartaal sal reël. Dit is ook die ideale manier om vriende saam te nooi wat jy nie noodwendig die vrymoedigheid het om saam na 'n gewone erediens te nooi nie.

.

Leierskap

Die afgelope tyd dink ek nogal baie oor leierskap. Daar is baie boeke en menings maar baie van hierdie teorie het die kerk meer seer gemaak as gehelp. Op ‘n stadium was dit ‘n groot ding dat die kerk soos ‘n besigheid bestuur moet word, dat predikate eintlik die CEO’s geword het van hulle gemeentes. Dit is egter begrippe wat vreemd was en is vir die Bybel. Ons sien dat wêreld wyd mense soek na kerkwees waar hulle tuishoort.

Een van hierdie bewegings staan bekend as die “Organic Church” Hierdie groep het heeltemal uit die kerk beweeg en vorm spontane groepe waar hulle kerk is vir mekaar. Ek dink daar is baie waarde in die dinge wat hulle sê, maar ook baie gevaar. Baie van hulle het juis seergekry in die kerk waar “excellence” en “brilliance” nagejaag is. Wat alles, goed – beter – beste moes gewees het. Mense wat moeg was en gesoek het na ‘n plek waar hulle hoort, vertroos, bemoedig en in die teenwoordigheid van God kon kom. In plaas daarvan moes hulle presteer om te hoort, moes hulle maskers opsit en vertel hoe goed dit gaan, moes hulle DOEN.

Die een leier skryf vir my dat hy nooit weer kans sien om deel uit te maak van georganiseerde kerk nie. Dat hy ‘n behoefte het aan aanbidding eerder as denominasie. Dat hy nie weer kans sien om “Spiritual Heroes” te volg nie. Dat hy Christus in eenvoud wil volg.

Baie van wat hy sê kan ek meer identifiseer. Dit bring my terug by leierskap. Ek dink dat jy die gevaar loop om binne en buite die georganiseerde kerk agter verkeerde leiers te kan aanloop. Mense loop vir ‘n rukkie agter fantastiese leiers aan, maar word moeg. Mense het ‘n behoefte aan mense wat omgee. Mense wat eg is – mense wat bereid is om op gelyke vlak te soek na antwoorde, om saam te aanbid. My uitgangspunt is: people will follow brilliant leaders, but they are drawn to broken people who simply live Christ. You can choose to have followers or real people close to you. Lord help me to live my brokenness.

Hebr. 10

¹⁹Broers, ons het dus nou deur die bloed van Jesus vrye toegang tot die heiligdom, ²⁰en dit op ’n weg wat nuut is en na die lewe lei. Hierdie weg het Hy vir ons gebaan deur die voorhangsel heen, dit is deur sy liggaam. ²¹En terwyl ons Hom ook as groot priester oor die huis van God het, ²²laat ons tot God nader met ’n opregte hart en met volle geloofsekerheid. Ons harte is immers gereinig van ’n skuldige gewete, en ons liggame is gewas met skoon water. ²³Laat ons styf vashou aan die hoop wat ons bely, want God is getrou: Hy doen wat Hy beloof het. ²⁴Laat ons ook na mekaar omsien deur mekaar aan te spoor tot liefde en goeie dade. ²⁵Ons moenie van die samekomste van die gemeente af wegbly soos party se gewoonte is nie, maar mekaar eerder aanmoedig om daarheen te gaan, en dit des te meer namate julle die oordeelsdag sien nader kom.^[1]

Hoe sien jy leierskap in die kerk? Hoe sien jy leierskap in ons kerk?

Fokus vir 2010

Nadat ons met geloofsonderskeiding nagedink het oor dit waarop ons moet fokus in 2010 het ons as kerkraad en bestuurspan tot die oortuiging gekom dat daar twee dinge is waarop ons wil fokus:

1. Ons leef met ‘n passie vir God - Ons doen dit deur erns te maak met dissipelskap en dissipelmaking. Om met ’n passie vir God te leef, beteken ook vir ons die bevordering van geestelike dissiplines; die verbreding van ons kennis in Wie en wat ons glo; en die vestiging van ‘n aanbiddingskultuur

2. Ons leef met ’n hart vir mense - Ons doen dit deur moeite te maak met ons tieners om saam met hulle die gemeente as hawe (’n tuiste) te beleef. Om met ’n hart vir mense te leef beteken ook vir ons die bevordering van gesonde, liefdevolle verhoudinge binne families, die gemeente, by die werkplek en gemeenskap; om doelbewus oor grense te beweeg (emosioneel, kultureel, ekonomies, kerk, generasie, geografies, geloof, ras, asook grense van vooroordeling en agterdog); die vestiging van ’n versorgingskultuur binne die gemeente; om die evangelie met vrymoedigheid met mense wat die Here oor ons pad stuur, te deel.

Gesels 'n bietjie saam met ons oor die fokusse vir 2010.

Creation Care - Sonskyn en Ek.

Dit is heerlik om weer rondom ons te kyk en SONSKYN te sien. Om die koue Kaapse water te trotseer. Saterdag het ons soveel walvisse gesien dat ons naderhand ophou tel het. Ons het ook ‘n baba albino walvissie gesien. Ons het kaalvoet rondgeloop totdat ons ou sagte voetjies so seer geword het dat ons moes skoene aantrek, maar wag die somer kom en teen die einde van die Somer trap ons weer die dorings dat hulle breek.

God moet ons eenvoudig baie lief hê om vir ons te seën met hierdie pragtige natuur. Een van die dinge wat ons gesin werklik geniet is om voëls te kyk. Dit bring ons nie net in die natuur nie, maar ook nader aan God en aan mekaar. Dit is ons verantwoordelikheid om ons kinders nie net bloot te stel aan die natuur nie, maar ook om vir hulle te leer wat is hulle verantwoordelikheid teenoor die natuur.

Hoe doen julle dit as gesin:

Ek het onlangs die volgende artikel van Brian Mclaren raakgelees.

+++++

What could be more joyful than rediscovering our God-given role as caretakers, stewards, and lovers of creation? What could be more sad and tragic than missing that dimension of life - linking the human parts of God's creation with the rest? How much would we miss by neglecting or ignoring the vast majority of God's creation that came into being before we did - and that was pronounced "good" by God completely apart from its utility to us?

Here are seven first steps that I recommend to all of us who want to re-enter our primal (and deeply fulfilling) role as caretakers of God's beautiful world.

1. Develop a theology of creation. Sadly, many of us have a gospel of evacuation and abandonment, leaving behind creation to be destroyed so our souls can be beamed up to heaven as soon as possible. We need instead a theology of incarnation and engagement ... where we join the Creator in loving and caring for creation. Thankfully, this theology that includes rather than evacuates creation is deeply rooted in the Scriptures, and is being rediscovered and freshly articulated by many of us today.

(more after the jump)

2. Worship the God of creation. God is first revealed to us as creator, and in the end, God is the gracious source of new creation. From creation to new creation, God the Creator is worthy to be praised. How sad if we worship God within a construction of human doctrines and within man-made walls and ceilings ... and never worship God within a forest of trees or under a canopy of stars or with a choir of singing birds, crickets, and tree frogs!

3. Learn the threats to creation. They are many, and they are complex, and they are interwoven and mutually reinforcing. And we are complicit in nearly all of them.

4. Adjust your lifestyle to creation. In the Genesis story, part of Adam and Eve "wanting to be like gods" must surely involve wanting to transcend our God-given role as creatures in an environment. We are as connected to habitats of soil, water, air, grass, and trees as are gazelles and lions, dragonflies and mockingbirds. We have been living in a fantasy world for centuries, forgetting that we are woven in a fabric of creation ... and we need to re-enter and adjust our lifestyles to that beautiful fabric. Doing so will be a lifelong task. It will involve personal action (changing light bulbs, recycling, composting, driving less and driving wiser, applying new technologies, etc.), but also social and political action. (More on that in #7)

5. Choose a part of creation in which to specialize. God loves birds ... you can join God. God loves flowers and deserts and wetlands and sea turtles ... you can join God. God knows the potential of wind and hydrogen and solar energy to help us live more wisely - you can join God. We can't all know everything, but we can all specialize in certain areas and share our learnings and concerns with one another.

6. Start with your environmental address. A zip code is just so mail can find you. Your real address is a watershed ... a place on the planet where you consume, pollute, garden, tend, and care. We all have to care for the whole planet, but we each must care especially for our own ecological neighborhood. Here's a place to start learning ...

7. Advocate for creation everywhere. Birds don't get to vote. Neither do streams or salamanders. Corporations are given legal status and protection, but forests aren't (maybe they should be?). If birds and soil and trees and wind are going to be given a voice in life-and-death decisions made by humans, people like you and me are going to have to add-our-voice (advocate) on their behalf. That voice will speak in voting, but also in church, and in the office and classroom, and around the dinner table. We can't just speak with a kind of guilt-inducing duty ... we must also speak with love. Because we love people and other creatures who live in desertifying areas, we must speak up and deal with global climate change. Because we love people and creatures who live in areas devastated by mountaintop removal, we must speak up for protecting the mountains. Because we love the spring peepers and spotted salamanders, we must speak up when another shopping mall is going to bury another vernal pool.

There's so much more to be said and done, but this is a start. And these things are not simply a duty, but a true joy. The threats and urgency of the moment can be truly overwhelming, but the Spirit of creation that hovered over the surface of the waters in Genesis 1 is still alive, stirring hearts to rediscover a truly human way of living in God's beautiful green world.